|
Bressiaanse vissers aan het
woord met Verhalen uit lang vervlogen tijden.
Breskens,
gelegen aan de zuidelijke oever van de Scheldemonding, is onlosmakelijk
verbonden met het woord "visserij". Aan het aan de zuidelijke oever
van de rivier de Westerschelde gelegen Zeeuws-Vlaamse dorp Breskens is
onlosmakelijk het woord visserij verbonden. Dit jaar (1989) is het 110 jaar
geleden dat Daniel Hoogstad met de botter BR 1 voor de eerste maal vanuit
haar haven ter visvangst uitvoer. Sedertdien
kent het kleine dorp een bloeiende visserij. Haar schepen vormen al jaren een
toeristische trekpleister. Wie waren het die in jaren van weleer vakmanschap
bundelden en hard vochten om hun wereld van schepen te maken tot wat ze nu
is: een uiterst moderne. Wie kan zich nu nog inleven in het feit dat tot rond
de jaren twintiger dertiger jaren van deze eeuw er stilte heerste op zee? De
wind die de zeilen deed klapperen, de zee die tegen de stompe steven van een
zeilbotter stampte, of het gekraak van de riemen als naar de thuishaven geroeid
moest worden waren de enige geluiden. Het gebonk van motoren bestond nog niet
... Het
was de tijd toen in donkere nachten de stormlantaarn, die aan het voorstag
hing, de enige verlichting vormde. Deze op petroleum brandende lantaarn werd
de 'vleermuis' genoemd. En wie kan zich voorstellen dat op menig scheepje het
eerste electrische licht aan boord een lampje boven
het kompas was, dat door middel van een dynamo van een oude fiets, op het
vliegwiel van de motor werd voorzien van stroom? Aan het woord zijn mensen in
dit werkje 'vissermans ' over de tijd waarin de
wortels van de Breskense visserij liggen. Een tijd waarin romantiek en
werkelijkheid zij aan zij gingen, waarin de zee nog aan de visser behoorde.
Een tijd om nooit te vergeten .... Dank
gaat ook uit naar het bestuur van visserijvereniging "Ons Belang"
uit Breskens, met als secretaris en waarnemend voorzitter P.J.V. de Baare, dat het tot stand komen van deze verhalen mogelijk
maakte. Dank ook aan alle anderen, waaronder vele
vissers, voor hun adviezen en bereidwilligheid. De korte verhalen in dit boekwerkje maken duidelijk dat
het vissersleven niet van gevaar onbloot is. Elke
vissersplaats kent de prijs die er in het verleden voor betaald is. Ook
Breskens kent haar vissersleed. Hoe vele arme visschers
straf Vonden reeds in de
golven hun graf Terwijl hij daar op zee in storm en wind Daar 't brood verdient voor vrouw en kind Hoe menig jong visschersvrouw Slijt met haar kroost d'r leven in rouw En zoekt dagelijks wezenloos aan 't strand Daar in de golven, haar dierbaarst pand
.... De
laatste maal dat het dorp getroffen werd was in 1971..
.. In de nacht van elf op twaalf januari dat jaar is de BR 16, met als naam
'Andre', vergaan. Een grootscheepse speuractie, waaraan mede deelgenomen werd
door vissersschepen uit Vlissingen, Zeebrugge en Breskens, leverde niets op.
De Raad voor de Scheepvaart vermoedde, na onderzoek, dat een aan- of overvaring de oorzaak van de ramp was. Vier
mannen verloren die nacht het leven. Het levenloze lichaam van schipper J.A.Vermeulen spoelde twaalf
maart 1971 aan op het strand van Terschelling. Zijn zoon Jos en de andere
opvaren den, Adrie Fenijn en Walter de Looze, zijn
nooit meer gevonden. Het wrak van de BR 16 werd later gelokaliseerd door
duikers van de Nederlandse mijnenjager H.M.Drunen op 51.29'.50" N en 002.04'.10"
E. Als de dag van gisteren herinnert de Bressiaander
zich deze ramp en de verslagenheid bij de families, die toen heerste. De zee geeft en neemt .... Gij allen die wel eens aan den disch Aan hunne vangst verknocht werd Weet dat doorgaans de visch Zoo vaak met den dood gekocht werd. Weet als ge eens visch zult aanschouwen Dat er nog vele kinderen en vrouwen Om hun man en Vader nog rouwen, Jack Vader / Peter Verdurmen
Gedicht
is uit bede der Noordzee-Visschers Verder naar alle vissersverhalen
|
